ویکی پدیا

در روزگار رومیان یک برج و بارو در محل کنونی شهر لوکزامبورگ ساخته شده‌بود تا پیوندگاه دو جاده رومی را در این محل پاسبانی کند.

در سال ۹۶۳ میلادی، زیگفرید یکم آردن که از خویشاوندان نزدیک لوئی دوم، پادشاه فرانسه بود توانست صاحب زمین‌های لوکزامبورگ شود. او در این مکان و بر فراز صخره بوک فیلس[۱] قصری برای خود ساخت به نام لوسیلین‌بوروک[۲] (قصر کوچک).در سال ۹۸۷ سراسقف تری‌یر پنج مذبح به کلیسای رستگاری (امروز به نام کلیسای سان میشل) در لوکزامبورگ پیشکش کرد که بر اهمیت آن افزود. پس از آن در پیوندگاه دو جاده رومی که در نزدیکی این کلیسا قرار داشت بازارچه‌ای توسعه یافت که شهر به مرور در پیرامون این بازارچه شکل گرفت.

به مرور زمان مهندسان گوناگون از جمله وُبان[۳] دیوارهای دفاعی زیادی در این شهر ساختند که آن را تبدیل به حفاظ‌ترین شهر اروپا کرد. این باعث شد که شهر لوکرامبورگ لقب جبل‌الطارق شمال را به خود بگیرد.

در پی کنگره لندن که در سال ۱۸۶۷ برگزار شد لوکزامبورگ بی‌طرف اعلام شد و قرار شد تمامی برح و باروها و دیوارهای دفاعی آن ویران شود. پس از این تخریب تنها ۱۰ درصد از آن سازه‌ها باقی‌ماند.